2 Dział – Układ Słoneczny – 4.księżyc

Księżyc jest to ciało niebieskie, naturalny satelita planety okrążający ją po określonej eliptycznej orbicie. W naszym Układzie Słonecznym (tylko nim się zajme) księżyce posiada 6 planet.

Nazwa:

Nazwa księżyc jako naturalny satelita planety pochodzi od nazwy jedynego naturalnego satelity naszej planety. Kiedyś wierzono że wszystkie ciała krążą wokół Ziemi (przed Galileuszem początek 17 wieku), czyli inna planeta nie mogła mieć księżyca (było by to sprzeczne z założeniem że wszystkie ciała krążą wokół Ziemi). Ziemski księżyc nazywano Księżycem i ze względu na to księżycami są nazywane naturalne satelity innych planet. Różnica jest w pisowni. Naturalny satelita naszej planety (nazwa własna) jest pisany przez duże K, natomiast nazwa pospolita naturalnego satelity planety pisana jest małą literą. Pierwszy księżyc inny niż naszej planety odkrył Galileusz w roku 1610. Pierwszego dnia odkrył 3 księżyce Jowisza (za pomocą teleskopu, prawdopodobnie pierwsze odkrycie dokonane za pomocą tego przyrządu), a następnego dnia widział 4 jasne punkty okrążające gazowego olbrzyma. Były to Ganimedes, Europa, Lo i Callisto.

      Księżyc Ziemi:

Ziemia ma jeden księżyc, który nazywa się Księżyc. Okrąża on naszą planetę po eliptycznej orbicie o promieniu ok 400 000 km (w średniej odległości od Ziemi). O tym jak powstał napisze już niedługo jak będę opisywał powstanie Układu Słonecznego Słońca, planet i Ziemi. Zapraszam już dziś.

 

    Księżyce Marsa:

Mars ma 2 naturalne satelity Fobos i Deimos. Oba są mniejsze od Księżyca (Ziemi) i nie są na tyle duże by mieć okrągły kształt. Mają kształt zbliżony do ziemniaka. Fobos jest kilka razy większy od Deiomsa. Mogły one zostać przechwycone siłą grawitacji czerwonej planety jak „wyleciały z pasa planetoid rozciągającym się za tą planetą.

 

    Księżyce Jowisza:

Jowisz ma najwięcej księżyców z planet Układu Słonecznego. Ma ich ponad 60 (ok 67). 4 tzw galileuszowe księżyce są największymi księżycami tej planety. Ganimedes ma miano najwięszego satelity Układu Słonecznego i jest większy od planety Merkury, ale jest księżycem ponieważ okrąża planete a nie gwiazde. Drugim księżycem jest Europa, która posiada 2 do 3 razy więcej wody niż Ziemia! Pozostałymi dwoma są Lo i Callisto.

 

    Księżyce Saturna:

Saturn ma także ponad 60 księżyców (ok 63). Największym z nich jest Tytan nieco mniejszy od Ganimedesa ale podobnie jak on jest większy od Merkurego. Te 2 są jedynymi takimi. Pozostałe księżyce Saturna są znacznie mniejsze od Tytana.

     Księżyce Urana:

Uran ma ponad 20 księżyców (ok 26) a największy z nich jest Tytania z tym że on jest znacznie mniejszy od Trytona największego księżyca Neptuna. Mimo to zajmuje 8 miejsce pod względem wielkości w Układzie Słonecznym. Całkowita masa 5 głównych (największych) księżyców Urana jest mniejsza niż połowa Masy księżyca Neptuna – Trytona.

     Księżyce Neptuna:

Neptun ma 14 księżyców. Największym z nich jest Tryton który stanowi 95% masy na orbicie Neptuna. Tak więc pozostałe jego księżyce są niewielkie.

Merkury i Wenus nie posiadają żadnych księżyców. Planety gazowe nie nadają się do życia jakiego znamy ale ich księżyce już tak. Europa jest najlepszym kandydatem na życie pozaziemskie z Księżyców w Układzie Słonecznym.

Dz i zapraszam na następne posty :)

2 Dział – Układ Słoneczny – 3.planeta karłowata:

Planeta karłowata – jest to ciało niebieskie, obiekt planetopodobny który okrąża gwiazdę, ale jest za mały na to by być planetą.

Największą planeta karłowata w Układzie Słonecznym jest Pluton. Innymi przykładami są na Ceres – największy obiekt pasa planetoid oraz Westa czy Sedna. 

    Pluton:

Pluton jeszcze do 2004 roku (do 24 sierpnia) był uważany za 9 planetę Układu Slonecznego. Dopiero odkrycie innych podobnych obiektów spowodowało by że ustalono nową grupę planet karłowatych. Gdyby one były planetami okazało by się że jest w Układzie Słonecznym kilkadziesiąt planet. Pluton jest oddalony od Słońca o ponad 5 mld km i okrąża je w ciągu ponad 200 lat. Ma on jednego „księżyca” z którym tworzy układ podwójny – harona. Pluton jest największym obiektem Pasa Kuipera. Okresami krąży bliżej Słońca niż Neptun.

To był najkrótrzy post.

 

Ceres

                                                                         Westa

Dziękuje i zapraszam na następne :)

2 Dział – Układ Słoneczny – 2.kometa:

Kometa – małe ciało niebieskie okrążające gwiazdę po eliptycznej orbicie, po dość długiej orbicie.

Zajmę się kometami w naszym Układzie Słonecznym

     Budowa:

Komety są złożone gł. z lodu ale znajdzie się w ich składzie także krzemiaki (skały) ale to już naprawdę mało. Są zbudowane z lodu więc krążą w dużej odległości od gwiazdy. Jeśli się znajdą bliżej „tworzy” się im ich słynny „warkocz”.

     „Warkocz” komety:
komety są złożone gł. z lodu tak więc jak się zbliżą do Słońca ich pow. zaczyna się ogrzewać, aż w pewnym momencie zaczyna „parować” czyli „wyrzucać” z siebie materiał z którego są zbudowane tworząc „warkocz” który możemy co pewien czas obserwować z Ziemi.

     Powstanie:

Komety z pewnością powstały na początku historii Układu Słonecznego. Musiały powstać w dużej odległości od gwiazdy centralnej którą jest Słońce (chodzi mi o nasz Układ Słoneczny), bo tylko w dużej odległości (dużej, większej niż Neptun od Słońca a on ok. 4.8 mld km) są odpowiednie „surowce” dla powstania komet. Utworzyły się z połączonych kawałków lodu.

     Prędkość:

Komety są szybsze od asteroid 3 razy. Podczas gdy asteroida w ciągu sekundy pokona ok 18 km kometa pokona 54km.

     Niszczyciele:

Komety są, podobnie jak asteroidy, w stanie przynieść zagładę dla Ziemi. W latach 90 XX wieku kometa Shumeiker-lievy9 (czyt. Szumeiker livi 9) zbliżała się do „środka” Układu Słonecznego. Została rozerwana przez Jowisza i jej kilkadziesiąt kawałków uderzyło w powierzchnię gazowego olbrzyma powodując olbrzymie „kratery”. Gdyby ona uderzyła w Ziemię na pewno teraz byście tego nie czytali bo jeśli jej uderzenie nie zabiło by nas to zniszczyło by całą naszą technikę, której nie „odbudowalibyśmy” w ciągu ok. 20 lat. Na szczęście Jowisz jest naszym ochroniarzem i chroni nas nie tylko przed kometami ale też i przed asteroidami.

     „Zwiastun nieszczęścia”:

Przez bardzo długi okres naszej historii nie mieliśmy wyższej technologii i nie wiedzieliśmy czym są komety. Człowiek jednak od zawsze chciał zrozumieć otaczający go świat i wymyślał wiele mitów. Z kometami było podobnie. Starożytni ale też przez całe średniowiecze i nawet jeszcze później kometa była zwiastunem jakiegoś nieszczęścia. Podczas jej „przelotu na sferze niebieskiej” ludzie byli przerażeni i się chowali. Mało kto był w stanie głosić że „przelot” komety jest „normalnym” zjawiskiem i nie wróży niczego. Teraz już wiemy że kometa okrąża Słońce i czasem musi się do niego zbliżyć.

Ps. Przepraszam jeśli zrobiłem jakąś literówke. Dz :)