czwartek, 28 kwietnia 2016

2 Dział – Układ Słoneczny –8.2. Teoria Heliocentryczna:





Witam, dziś opiszę teorię, która wyparła poprzednią, której świetność wynosiła niemal 1 500 lat. Została opracowana przez Mikołaja Kopernika w słynnym dziele „O obrotach sfer niebieskich”, ale potem była dopracowana przez Keplera. Zapraszam serdecznie na treść postu o teorii heliocentrycznej.

              Czemu heliocentryczna?
Helio znaczy Słońce, a centrum w samym środku, wg tej teorii to Słońce było w centrum wszechświata, a nie Ziemia.

              Powstanie teorii heliocentrycznej:
Teorię opracował polski uczony Mikołaj Kopernik(na zdjęciu), ale już wcześniej niektórzy uczeni wskazywali na coś takiego, ale nie ujawniali tego ze strachu przed kościołem, który za przeczenie jego nauki groził spaleniem na stosie. Polak nie zgadzał się z powszechnie wtedy uznawaną teorią która nie pozwalała na bardzo dokładne obliczenia pozycji planet na niebie. Mikołaj za pomocą innej mu znanej teorii mógł z dużą dokładnością przewidzieć pozycje planet. W końcu pod koniec swojego życia postanowił ją opublikować w słynnym dziele „O obrotach sfer niebieskich”. Książka ukazała się w roku 1543. Nie wiadomo do końca czy Kopernik widział ją przed śmiercią czy nie zdążył. Prawdopodobnie jego śmierć uchroniła go przed spaleniem na stosie. Niedługo po ukazaniu się tej książki została wpisana w „zbiór” ksiąg zakazanych i za czytanie jej także groziło spalenie na stosie. Jednak nie wszyscy się bali. W roku 1605 słynny matematyk Johanes Kepler dopracował teorię Kopernika zmieniając w niej kształt orbity planet. Dotychczas uważano że orbity planet są idealnymi okręgami. Kepler „odkrył” że są to jednak elipsy. Pozwoliło mu to powiązać prędkości planet z obszarami zakreślanych przez nich elips i ich odległością od Słońca. W roku 1610 ten sam uczony prawdopodobnie jako pierwszy użył teleskopu jako przyrządu badawczego (dotychczas była to zabawka używana podczas karnawału). Kepler ulepszył jego konstrukcję i mógł dojrzeć coś czego nie widać gołym okiem. Zobaczył planetę Jowisz i krążące wokół niej księżyce. Kolejne obserwacje upewniły go że okrążają one planetę, co przeczyło teorii geocentrycznej, że wszystkie ciała niebieskie krążą wokół Ziemi. Nazwy tych księżyców to Ganimedes, Europa, Lo i Callisto. Są to tzw. 4 galileuszowskie księżyce Jowisza. Teoria została powszechnie uznana w roku ok 1620, 80 lat po opublikowaniu jej w słynnym dziele Kopernika. A powstała znacznie wcześniej już prawdopodobnie przed naszą erą w 3 wieku przez Arystarcha z Samos*. Nie została jednak uznana z powodu sukcesu teorii geocentrycznej.

                
                Obraz wszechświata wg teorii heliocentrycznej:

Obraz wszechświata wg tej teorii nieco różni się od tego z teorii geocentrycznej. Słońce było centrum wszechświata, a wszystko inne w tym Ziemia okrążały je, poza księżycami, które okrążać miały planety. Nie było wtedy do pomyślenia o innych układach planetarnych oprócz naszego. Słońce było nieruchome. Mimo, że obraz jest dużo bliższy prawdy, to i tak daleki od niej.
W następnym poście opisze dzisiejszy obraz Układu Słonecznego. Serdecznie zapraszam. Dz i pozdrawiam J



































*ta informcja pochodzi z „wikipedii”

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz