poniedziałek, 27 czerwca 2016

3 dział – ciała niebieskie – 1.4 żółto-biały karzeł:

Cześć, dziś opiszę gwiazdy o typie widmowym f, czyli żółto-białe karły. Są to gwiazdy większe od Słońca. Serdecznie zapraszam na treść postu J

Co jest żółto-białym karłem?
Gwiazda o typie widmowym f jest żółto-białym karłem. Masę ma zazwyczaj w granicach 1.2 do 1.6 mas Słońca. Te gwiazdy żyją nieznacznie krócej od Słońca i są kilkukrotnie od niego jaśniejsze.

Jak powstaje żółto-biały karzeł?
Mgławica zapada się pod wpływem grawitacji. Powstaje w centrum obiekt, który nabiera masy. Powstaje protogwiazda, która w swoim wnętrzu zwiększa temperaturę. Gdy ta wzrośnie na tyle by zaczęła się fuzja przemienia się w prawdziwą gwiazdę. Jak ta gwiazda ma mieć typ widmowy f powstał żółto-biały karzeł. Zamienia wodór w hel, przy czym część zamienia w energie promieniowania elektromagnetycznego, czyli światło, ciepło mikrofale itd.


Jak umiera żółto-biały karzeł?

Żółto-białe karły po spaleniu wodoru rozszerzają się do rozmiarów czerwonych olbrzymów i spalają hel. Z tym że trwa to znacznie mniej czasu, bo miliony lat nie miliardy. Potem odrzucają zewnętrzne warstwy tworzące mgławice planetarną, a jądro się zapada do białego karła. Potem po bln lat przekształca się w czarnego karła no i to jest ostatnie stadium życia gwiazdy.

niedziela, 26 czerwca 2016

3 dział – ciała niebieskie – 1.4 żółty karzeł:

Cześć, dziś opisze typ gwiazd do których należy Słońce – żółte karły. Serdecznie zapraszam na treść postu.

Co jest żółtym karłem?
0.8 do 1.3 mas Słońca – jeśli gwiazda ma masę mieszczącą się w tych granicach to przeważnie ma typ widmowy g odpowiadający żółtym karłom. Właśnie taki typ widmowy ma nasze Słońce. Są to gwiazdy średnich rozmiarów mimo że Słońce jest większe od jakiś 70% znanych gwiazd. Jak doskonale wiemy niektóre z nich mają planety w swoich układach. Przykładem jest układ Słoneczny…






Jak powstaje żółty karzeł?
 Żółty karzeł powstaje tak jak Słońce opisane w 2 dziale powstanie układu Słonecznego powstanie Słońca. Z wielkiej chmury gazu i pyłu mgławicy, która zaczyna się kurczyć pod wpływem siły grawitacji. Gaz skupia się w centrum i tworzy protogwiazdę. Potem temp w jej wnętrzu rośnie na tyle by rozpocząć fuzję termojądrową. W przypadku Słońca wynosi ona 14 mln *C.

Jak umiera żółty karzeł?


Słońce i inne żółte karły energię potrzebną do świecenia czerpią z fuzji wodoru w hel. Trwa to ok 10 mld lat. Ten typ gwiazd może jednak znacznie zwiększyć swoje rozmiary i stać się tzw. czerwonym olbrzymem. Ich średnica wzrasta stukrotnie. Wtedy mają odpowiednią temperaturę by zainicjować łączenie się jąder atomu helu w cięższe pierwiastki węgiel. Jednak to daje znacznie mniej energii niż fuzja wodoru. Trwa to maksymalnie setki mln lat. Potem od gwiazdy odchodzą zewnętrzne powłoki tworząc mgławicę planetarną a jej jądro zapada się do rozmiarów białego karła. Potem ten biały karzeł stygnie i po bln lat staje się czarnym karłem. Słońce za ok 4-5 mld lat rozszerzy się do orbity Ziemi i nasza planeta prawdopodobnie zostanie zniszczona. Jednak już za ok 1 mld lat temp na Ziemi wzrośnie na tyle że oceany wyparują. Dziś Słońce świeci o jakieś 40% mocniej niż na początku.

Dziękuję i zapraszam na następny post o większych gwiazdach. Pozdrawiam, J

sobota, 25 czerwca 2016

3 dział – ciała niebieskie – 1.3 pomarańczowy karzeł:

Witam, dziś opiszę gwiazdy, które są najbardziej cenione do poszukiwania życia pozaziemskiego – pomarańczowe karły. Serdecznie zapraszam na treść postu J


          Co jest pomarańczowym karłem?

Jeśli gwiazda ma od 0.5 do 0.8 masy Słońca mają zazwyczaj typ widmowy k, co oznacza ze zalicza się je do grupy tzw. pomarańczowych karłów. Są to gwiazdy mniejsze od Słońca i żyją bardzo długo od 15 do 30 mld lat. To ze względu właśnie na ten długi okres czasu są najbardziej cenione do poszukiwania życia pozaziemskiego. Są też niezwykle mało zmienne i ich ekosfera (strefa wokół gwiazdy warunkująca utrzymanie wody w stanie ciekłym) pozostaje niezmienna przez miliardy lat. Oczywiście wokół nich mogą krążyć planety, być może nawet posiadające życie…

 
          Jak powstaje pomarańczowy karzeł?

Pomarańczowy karzeł powstaje jak większość gwiazd z mgławicy. Z obłoku powstać ma gwiazda o masie od 0.5 do 0.8 masy Słońca. Gaz zaczyna się ściskać i skupiać w centrum powodując powstanie rozgrzewającego się obiektu. Tym obiektem jest protogwiazda. Potem w jej centrum temp rośnie. Gdy osiągnie odpowiednią temperaturę zaczyna się fuzja wodoru w hel. Przy pomarańczowych karłach trwa to 15-30 mld lat.

                                                         Jak umiera pomarańczowy karzeł?

Pomarańczowy karzeł jest dość małą gwiazdą i przekształca wodór w hel. Po wyczerpaniu się wodoru nie ma już z czego czerpać energii. W odróżnieniu od czerwonego karła nie wypala całego wodoru. Po tym zamienia się w białego karła – niezwykle masywny obiekt. Ma wielkość zbliżona do wielkości Ziemi, ale masę niewiele mniejsza od mas pomarańczowych karłów. Biały karzeł świeci zimnym światłem. Po wielu bln lat stygnie i zamienia się w czarnego karła. To ostatnie stadium gwiazdy.

Dziękuję i zapraszam na następne posty, następny o gwiazdach takich jak Słońce – żółtych karłach. Pozdrawiam J

czwartek, 23 czerwca 2016

3 dział – ciała niebieskie – 1.2 czerwony karzeł:

Witam wszystkich bardzo serdecznie. Dziś opiszę najmniejsze gwiazdy czyli czerwone karły. Serdecznie zapraszam na treść postu.

                                                                               Co jest czerwonym karłem?
Gwiazda, która ma od 0.08 do 0.6 ma zazwyczaj typ widmowy m. Oznacza to, że ta gwiazda jest czerwonym karłem. Są to małe gwiazdy, które są zdolne do całkowitego wypalenia całego wodoru z którego się składają. Świecą słabo. Żadnego czerwonego karła z Ziemi nie dojrzymy gołym okiem. Żyją bardzo długo bo biliony lat. Wszechświat ma obecnie niecałe 14 mld lat tak wiec jeszcze żaden czerwony karzeł nie umarł od jego powstania. Są to najpopularniejsze gwiazdy w naszej Galaktyce i prawdopodobnie w całym wszechświecie. Wokół nich mogą krążyć planety, które mogą posiadać życie ale to miało by wiele przeszkód w rozwoju z powodu bardzo częstych rozbłysków. Jednak w miarę starzenia się czerwonego karła te rozbłyski słabną.

     Jak powstaje czerwony karzeł?
Czerwony karzeł powstaje jak większość gwiazd z mgławicy. Tylko że z tego obłoku powstać ma mniejsze gwiazda (od 0.8 do 0.6 mas Słońca). Gaz zaczyna się ściskać i skupiać w centrum powodując powstanie rozgrzewającego się obiektu. Tym obiektem jest protogwiazda. Potem w jej centrum temp rośnie. Gdy osiągnie odpowiednią temperaturę zaczyna się fuzja wodoru w hel. Trwa to biliony lat.




                                                                          Jak umiera czerwony karzeł?
Czerwony karzeł jest za mały na to by móc, zwiększając rozmiary, rozpocząć fuzję helu. Tak wiec po wypaleniu całego wodoru zamienia się w helowego białego karła – niezwykle masywny obiekt, który mając rozmiary Ziemi ma masę zbliżoną do masy gwiazdy z której powstał. Łyżeczka takiej materii może ważyć miliony ton. To niezwykle masywna materia. Biały karzeł świeci zimnym światłem, a energię czerpie z resztek energii zgromadzonej podczas fuzji. Stygnie wiele bilionów lat aż w końcu „zastyga” i przemienia się w czarnego karła* – coś jakby wygasłego białego karła. I wędruję przez wszechświat ewentualnie może wpaść do czarnej dziury…
 


*czarne karły są na razie tylko hipotetycznymi obiektami, bo nie zaobserwowaliśmy jeszcze ich, gdy ż wszechświat jest za młody by tego typu obiekty mogły powstać „po bilionach lat…” a wszechświat ma „tylko” niecałe 14 mld lat

środa, 22 czerwca 2016

3 dział – ciała niebieskie – 1.1 brązowy karzeł

     Witam was serdecznie. Dziś zaczynam pisać o ciałach niebieskich. Pierwsze z nich oczywiści będą gwiazdy. Oczywiście pominę też ciała niebieskie, które już opisałem. Dziś opiszę brązowego karła, choć on do końca nie jest gwiazdą. Raczej jest obiektem gwiazdopodobnym. Więcej o nim w treści postu na który zapraszam J

Najmniejsza gwiazda czy olbrzymia planeta?
     Brązowe karły nie łatwo jest do czegoś zaliczyć. Nie mogą być gwiazdami bo nie wypromieniowują energii powstałej w wyniku fuzji w ich wnętrzu polegającej na przemianie wodoru w hel. Tylko te największe brązowe są zdolne do fuzji deuteru (izotopu wodoru) w hel. Jednak tylko w początkowej fazie istnienia. I to jest właśnie powód dla których nie można ich zaliczyć do planet, bo planety nie są w ogóle do tego zdolne do fuzji. Tak wiec najprawdopodobniej będą to obiekty gwiazdopodobne. Są często nazywane „niewypałami”, „superplanetami” bądź „nieudanymi gwiazdami”.

                                                              Jak powstają brązowe karły?
     Brązowe karły najprawdopodobniej powstają jak zwykłe gwiazdy z tym że musza mieć mniej materii. Ich obłok molekularny kurczy się i rozgrzewa. W centrum powstaje protogwiazda w której rośnie temp w jądrze. Gdy wzrośnie na tyle by móc zaświecić własnym światłem staje się gwiazdą. Z tym że brązowy karzeł nie ma wystarczającej masy na to. Najczęściej tylko wypromieniowuje ciepło, które uzyskał. Tak wiec im jest on większy tym dłużej żyje. Zupełnie odwrotnie jak gwiazdy, które im są mniejsze tym dłużej żyją.

Jak umiera brązowy karzeł?
     Brązowy karzeł stygnie. Jest to powolne stygnięcie. Stygnie cały czas i w końcu stanie się czarnym karłem – ciemnym obiektem, który nie emituje światła końcowy produkt małych i średnich gwiazd. Brązowe karły nie przechodzą przez etap białego karła, tylko od razu stają się czarnymi karłami. Te ostatnie są na razie tylko hipotetycznymi obiektami bo wszechświat jest za młody by mogły powstać. Jednak tak się przewiduje bo biały karzeł nie może wiecznie świecić mając ograniczone resztki energii. Brązowy karzeł w końcu wypromieniuje całą energię. Wtedy staną się czarnymi karłami. To już ostatnie stadium gwiazdy.



Co jest brązowym karłem?
Obiekt, który ma masę od 12 do 80 mas Jowisza ( od 0.012 do 0.08 mas Słońca) jest zaliczany do grupy brązowych karłów. Te obiekty maja typ widmowy T. Świeci niezwykle słabo w świetle widzialnym co nadaje mu brązowy kolor. Najwięcej promieniowania z brązowego karła przypada na podczerwień (to co my odczuwamy jako ciepło). Takie obiekty mogą żyć nawet 10^11 lat. Wokół niektórych mogą krążyć planety. Jest niezwykle rzadko towarzyszem innej większej gwiazdy (takiej jak np. Śłońce), natomiast najczęściej występują one w układzie podwójnym – brązowy karzeł-brązowy karzeł.



Na dziś tyle dziękuję i zapraszam na następny post, który będzie o czerwonych karłach. Dziękuję i pozdrawiam J

wtorek, 21 czerwca 2016

2 Dział – Układ Słoneczny –9.2. Zaćmienie Księżyca:


Zaćmienie księżyca jest zjawiskiem astronomicznym dość rzadkim, co sprawia że jest bardzo widowiskowy. Zaćmienie Słońca jest widoczne tylko na pewnym obszarze na kuli ziemskiej, natomiast zaćmienie Księżyca mogą oglądać wszyscy mieszkańcy Ziemi u których panuje noc. Zapraszam serdecznie na dalszą część postu J


Zaćmienie Księżyca:
 Jak już wiemy nasza planeta jej księżyc oraz Słońce są położone w jednej płaszczyźnie w przestrzeni kosmicznej. Czasem wiec się zdarza że będą w jednej linii. Gdy Słońce, Ziemia i Księżyc (dokładnie w tej kolejności) ustawią się w jednej linii dojdzie do zaćmienia Księżyca. Wtedy cień naszej planety zasłoni naturalnego satelitę. Księżyc świeci odbitym światłem Słonecznym, które pada na niego (część promieni pochłania a część odbija się i potem wpadają do naszych oczu dzięki czemu widzimy go, na takiej samej zasadzie widzimy wszystko) i część z niego się odbija. Jak cień naszej planety zacznie padać na niego zostanie przysłoniony i już nie docierają do niego promienie Słońca. Sam nie emituje światła i jak go nie odbija go to nie widzimy już go. Na niebie wygląda to tak jakby się chował za niewidzialny obiekt. Zjawisko to może trwać nawet 1 godzinę i 40 minut zaćmienie Słońca maksymalnie 8 minut.

Rodzaje zaćmień Księżyca:

Znamy 2 rodzaje zaćmień księżyca. Mogą być całkowite i niecałkowite. Całkowite występują wówczas gdy cień Ziemi przysłania całą tarcze Księżyca i wtedy ziemski księżyc jest niewidoczny lub niezwykle słabo widoczny. Niecałkowite natomiast występuje wywczas gdy cień Ziemi nie przysłania całej tarczy Księżyca i widać tylko wyraźnie fragment jego tarczy. W ciągu tysiąca lat ma miejsce 1543 zaćmienia naturalnego satelity w tym 716 całkowitych.