Witam, dziś opiszę teorię, która wyparła poprzednią, której
świetność wynosiła niemal 1 500 lat. Została opracowana przez Mikołaja
Kopernika w słynnym dziele „O obrotach sfer niebieskich”, ale potem była
dopracowana przez Keplera. Zapraszam serdecznie na treść postu o teorii
heliocentrycznej.
Czemu heliocentryczna?
Helio znaczy Słońce, a centrum w samym środku, wg tej teorii
to Słońce było w centrum wszechświata, a nie Ziemia.
Teorię opracował polski uczony Mikołaj Kopernik(na zdjęciu), ale już
wcześniej niektórzy uczeni wskazywali na coś takiego, ale nie ujawniali tego ze
strachu przed kościołem, który za przeczenie jego nauki groził spaleniem na
stosie. Polak nie zgadzał się z powszechnie wtedy uznawaną teorią która nie
pozwalała na bardzo dokładne obliczenia pozycji planet na niebie. Mikołaj za
pomocą innej mu znanej teorii mógł z dużą dokładnością przewidzieć pozycje
planet. W końcu pod koniec swojego życia postanowił ją opublikować w słynnym
dziele „O obrotach sfer niebieskich”. Książka ukazała się w roku 1543. Nie
wiadomo do końca czy Kopernik widział ją przed śmiercią czy nie zdążył.
Prawdopodobnie jego śmierć uchroniła go przed spaleniem na stosie. Niedługo po
ukazaniu się tej książki została wpisana w „zbiór” ksiąg zakazanych i za
czytanie jej także groziło spalenie na stosie. Jednak nie wszyscy się bali. W
roku 1605 słynny matematyk Johanes Kepler dopracował teorię Kopernika
zmieniając w niej kształt orbity planet. Dotychczas uważano że orbity planet są
idealnymi okręgami. Kepler „odkrył” że są to jednak elipsy. Pozwoliło mu to
powiązać prędkości planet z obszarami zakreślanych przez nich elips i ich
odległością od Słońca. W roku 1610 ten sam uczony prawdopodobnie jako pierwszy
użył teleskopu jako przyrządu badawczego (dotychczas była to zabawka używana
podczas karnawału). Kepler ulepszył jego konstrukcję i mógł dojrzeć coś czego
nie widać gołym okiem. Zobaczył planetę Jowisz i krążące wokół niej księżyce.
Kolejne obserwacje upewniły go że okrążają one planetę, co przeczyło teorii
geocentrycznej, że wszystkie ciała niebieskie krążą wokół Ziemi. Nazwy tych
księżyców to Ganimedes, Europa, Lo i Callisto. Są to tzw. 4 galileuszowskie
księżyce Jowisza. Teoria została powszechnie uznana w roku ok 1620, 80 lat po
opublikowaniu jej w słynnym dziele Kopernika. A powstała znacznie wcześniej już
prawdopodobnie przed naszą erą w 3 wieku przez Arystarcha z Samos*. Nie została jednak uznana z powodu sukcesu
teorii geocentrycznej.
Obraz
wszechświata wg teorii heliocentrycznej:
Obraz wszechświata wg tej teorii nieco różni się od tego z
teorii geocentrycznej. Słońce było centrum wszechświata, a wszystko inne w tym
Ziemia okrążały je, poza księżycami, które okrążać miały planety. Nie było
wtedy do pomyślenia o innych układach planetarnych oprócz naszego. Słońce było
nieruchome. Mimo, że obraz jest dużo bliższy prawdy, to i tak daleki od niej.
W następnym poście opisze dzisiejszy obraz Układu
Słonecznego. Serdecznie zapraszam. Dz i pozdrawiam J
*ta informcja
pochodzi z „wikipedii”